Do Olimpii przyjeżdżamy wczesnym popołudniem. Olimpia Archea to malutkie miasteczko, które w zasadzie tylko obsługuje ruch turystyczny do starożytnej Olimpii. Po zakwaterowaniu się w pensjonacie od razu idziemy zwiedzać miejsce starożytnych igrzysk olimpijskich. Miasteczko położone jest tuż przy wykopaliskach, do bramy i kasy bez problemu docieramy pieszo ( ceny biletów do wszystkich miejsc archeologicznych w całej Grecji znajdziecie tutaj: http://odysseus.culture.gr/h/3/eh355.jsp?obj_id=2384 ). Ruiny sprawiają niespodziewanie przyjemne wrażenie.
 |
Filippejon – świątynia wybudowana przez Filipa II Macedońskiego, a ukończona przez syna Aleksandra Wielkiego
|
 |
| Świątynia Hery - to tutaj za pomocą lustra parabolicznego przed każdą olimpiadą rozpala się ogień olimpijski, po raz pierwszy w roku 1936 przed olimpiadą w Berlinie. |
 |
Wejście na stadion - kryptoportyk
|
 |
| Stadion |
Kto uczył się historii starożytnej, przeczytał „Dysk olimpijski”, może przy odrobinie wyobraźni zobaczyć ćwiczących w palestrze zapaśników, czy wypełniony ludźmi po brzegi stadion, dopingujący zawodników. Ułatwia to przejrzysta ekspozycja ruin, z których do dzisiaj nie wiele pozostało. Przy każdym obiekcie jest tablica przedstawiająca na rysunku, jak wyglądał on w starożytności, a to jak wyglądał wiemy z licznych opisów i szkiców, jakie pozostawili starożytni. Oglądane ruiny pochodzą z różnych okresów, większość z V – IV wieku p.n.e., są też z czasów rzymskich.
Więcej o starożytnej Olimpii można przeczytać tutaj:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Olimpia_(Grecja)
 |
Pracownia Fidiasza
|
 |
Pracownia Fidiasza
|
 |
Palestra – szkoła zapaśnicza
|
 |
Jeszcze raz Palestra
|
 |
Na terenie Olimpii
|
Igrzyska olimpijskie odbywały się tutaj początkowo co pięć lat, potem co cztery, od 776 r p.n.e. do 393 r n.e., czyli nieprzerwanie przez 1169 lat ( nowożytne od 1896 do 2016 z trzema przerwami na dwie wojny światowe ). Po roku 393 cesarz Teodozjusza I zabronił organizowania pogańskich imprez, za takie uznał igrzyska ( Grecja była wtedy częścią Imperium Rzymskiego ). Starożytne igrzyska olimpijskie były nie tylko imprezą sportową, były także świętem religijnym ku czci Zeusa, były też czymś w rodzaju forum politycznego i gospodarczego oraz festiwalem sztuk. Spotykali się tu wszyscy wielcy ówczesnego greckiego świata. Więcej o starożytnych igrzyskach tutaj: https://pl.wikipedia.org/wiki/Staro%C5%BCytne_igrzyska_olimpijskie
Tutaj w Olimpii znajdowała się największa świątynia Zeusa, w której od roku 432 p.n.e. był wystawiony jeden z cudów starożytnego świata – pomnik Zeusa Olimpijskiego Fidiasza. Po zaprzestaniu organizowania igrzysk pomnik został rozebrany i wywieziony do Konstantynopola (pomnik był wykonany z drewna, kości słoniowej i złota), gdzie w nieznanych okolicznościach ok. 426 roku spłonął. Więcej o pomniku tutaj: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pos%C4%85g_Zeusa_w_Olimpii ( warto przeczytać wersję angielską ). Po roku 393 Olimpia powoli została zapomniana, następcy cesarza Teodozjusza rozkazali zniszczenie Olimpii. Dzieła zniszczenia dokonały również dwa duże trzęsienia ziemi w VI wieku. Zawaliła się wtedy Świątynia Zeusa, a rzeka Alfios zmieniła bieg i zalała, a następnie zamuliła cały teren. Dopiero pod koniec XVIII w. Olimpia została, na podstawie opisów starożytnych, z powrotem odkopana.
Starożytne igrzyska były rozrywką i świętem tylko dla mężczyzn. Kobiety na czas igrzysk musiały opuścić miasto. Jedyną kobietą, która mogła przebywać na terenach Altis ( święty okrąg ) była kapłanka bogini Demeter. Istnieje taka legenda, że kobieta z Rodos trenowała swojego syna i na stadion weszła w przebraniu męskim. Syn wygrał igrzyska, a matka tak się cieszyła, że to ją zdradziło. Uniknęła śmierci, ale od tego czasu nie tylko zawodnicy, ale i ich trenerzy musieli występować nago.
Starożytne igrzyska początkowo były rozgrywane według bardzo surowych zasad. Zwycięzca otrzymywał jedynie gałązkę oliwną na ceremonii zamknięcia. Potem sport bardzo się skomercjalizował, każdy grecki kraj chciał mieć swojego zwycięzcę. Zawodnicy byli sponsorowani przez swoje państwa. Sława zwycięzcy była wielka i zapewniała olbrzymią fortunę. Co prawda każdy sportowiec i sędzia przysięgał w świątyni, że rywalizacja będzie czysta, zgodna z zasadami. Korupcja jednak była powszechna, mimo wysokich kar. Przyłapani musieli zapłacić karę, z której były wykonywane ich pomniki z brązu stojące ku przestrodze.
Gdyby takie kary np. za doping były dzisiaj, to gdzie pomieściłyby się te rzeźby?.....
Wystarczy tych dygresji.
Po zwiedzeniu wykopalisk przechodzimy do pobliskiego muzeum, w którym można obejrzeć cenne rzeczy wykopane w Olimpii, rzeźby, naczynia, broń itp. Ekspozycja jest bardzo starannie dobrana i ciekawie eksponowana. Warto ją zwiedzić, cena za wstęp do muzeum jest wkalkulowana w cenę biletu do wykopalisk.
 |
| W muzeum |
 |
| W muzeum - tympanon jednej ze świątyń |
 |
| W muzeum - posąg Hermesa z małym Dionizosem na rękach |
 |
| W muzeum - ceramika |
 |
| W muzeum rzeźby - posągi |
 |
W muzeum - posąg rzymski Hadriana
Następnego dnia wcześnie rano wyjeżdżamy z Olimpii. Dzisiejsza trasa na mapie wygląda tak:
Przejeżdżamy
przez ładnie położone niewielkie miasteczka i wsie, takie jak na
zdjęciu:
|
 |
| Mijane po drodze miasteczka ...... |
 |
| ... i wioski.... |
 |
| .... jadąc takimi jak ta drogami. |
Pierwszym
naszym celem jest świątynia
Apolla w Bassaj.
Świątynia ta po ateńskim Hefajstonie jest najlepiej w Grecji
zachowaną świątynią starożytną. Bardzo wąskimi drogami
Peloponezu z położonej na nizinie nadmorskiej Olimpii jedziemy na
wysokość ponad 1100 m n.p.m. Tak wysoko położona jest ta
świątynia. Została wybudowana w V w p.n.e. przez mieszkańców
miasta Figalia jako wotum za oszczędzenie od zarazy.
Dziś
świątynia jest przykryta namiotem, aby uchronić delikatny marmur (
już i tak mocno zerodowany ) przed kwaśnymi deszczami. Od wielu lat
prowadzone są prace zabezpieczające świątynię, kolumny są
prostowane, marmur zabezpieczany. Niestety wiele części tej
świątyni zostało wywiezionych przed laty z Grecji i znajduje się
dziś w British Muzeum w Londynie. Uważamy, że te skarby powinny
powrócić na swoje miejsce. Więcej o świątyni tu:
https://en.wikipedia.org/wiki/Bassae
 |
| Świątynia Bassaj pod ochronnym namiotem |
 |
| W świątyni |
 |
| W świątyni |
 |
| W świątyni |
 |
| W świątyni |
Jadąc
przez niewielkie wsie jesteśmy zaskoczeni stertami śmieci leżących
przy drodze. Niestety widok ten będzie się często powtarzał.
Grecy nie radzą sobie ze śmieciami i w ogóle ich nie segregują.
Kilka
kilometrów za świątynią widzimy drogowskaz do wodospadów Neda.
Nie mieliśmy ich w programie, nie wiedzieliśmy nic o nich.
Postanawiamy zboczyć z ustalonej trasy. Jedziemy kierując się
tylko drogowskazami, jedne pokazują w jedną stronę inne w
przeciwną. W końcu skierowały nas na gruntową drogę, nie
wiedzieliśmy czy właściwą, zawróciliśmy i nie zobaczyliśmy
wodospadów, straciliśmy trochę czasu.
Jadąc
po wąskich, pustych drogach w pewnym momencie zauważyliśmy wiele
czarnych kulek leżących na jezdni. Zastanawialiśmy się co to może
być, po kilku kilometrach wszystko się wyjaśniło, gdy dogoniliśmy
olbrzymie stado kóz. Zachwycaliśmy się urodą i różnorodnością koloru tego stada. Wspaniały widok.
 |
| Przepiękna gama kolorów kóz od białej poprzez szare, beżowe, odcienie brązu do wyrazistej czerni |
Tego
dnia na jezdni widzieliśmy też wygrzewające się żmije, niektóre
były niestety rozjechane. W pewnym momencie w lusterku wstecznym
zauważyłem lecącego za samochodem orła ( lub innego ptaka drapieżnego ), niosącego w szponach
żmiję. Ptak przeleciał nad samochodem, a Lila wykazała się dużym
refleksem i zrobiła mu zdjęcie, nie jest doskonałe wszystko
trwało moment i działo się w ruchu.
Następnym
celem był wąwóz Lousios.
Samochodem wjechaliśmy na górną krawędź wąwozu. Ostatni odcinek
był bardzo wąski, kręty i stromy. Droga była szeroka na jeden
samochód. Nie wyobrażaliśmy sobie co by się stało gdyby z
przeciwka jechał jakiś samochód. Na szczęście nic nie jechało.
Widoki z krawędzi wąwozu wspaniałe. Zdjęcia nie oddają magii
tego miejsca. Wąwóz z góry wyglądał jakby przed laty pękła tu
ziemia. Obok parkingu była mała kapliczka, a za nią wybudowano
taras widokowy, przy kapliczce ujęcie wody. Idealne miejsce na
nocleg w kamperze ( pod warunkiem, że tu wjedzie ). Z parkingu można
było pójść do monastyru Prodromou.
Niestety brakło nam czasu zmarnowanego na szukanie wodospadów.
 |
| Taką drogą wjeżdżaliśmy na krawędź wąwozu |
 |
| Kapliczka na krawędzi wąwozu, za nią znajduje się taras widokowy |
 |
Widok na wąwóz Lousios - po prawej stronie monastyr w skałach i w towarzystwie cyprysów
Monastyr na ścianie wąwozu
|
 |
| Widok na wąwóz Lousios, a na horyzoncie miasteczko |
 |
| Miasteczko na skraju wąwozu (duże przybliżenie) |
Z
wąwozu wróciliśmy na główną drogę którą dojechaliśmy do
drogi nr 7, a nią bez problemu i już bez wielu zakrętów
dojechaliśmy do Kalamaty.
Kilkanaście kilometrów dalej była mała nadmorska miejscowość
Avia, w której
mieliśmy zarezerwowane cztery noclegi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz