Maroko Dzień 21. Essaouira.

Dzisiejszy dzień jest naszym ostatnim całym dniem w Maroku. Zwiedzanie rozpoczynamy od portu rybackiego, który znajduje się tuż obok starego miasta. W małym basenie portowym jest mnóstwo niebieskich łodzi rybackich, podobnych do naszych bałtyckich z sprzed 30 – 40 lat. Są też większe kutry. Rybacy właśnie kończą wyładunek swoich nocnych połowów, ryby z większych kutrów ładowane są prosto do samochodów chłodni, ludzie pomagający w załadunku jako zapłatę dostają siatkę z rybami. Ci z mniejszych łodzi na prymitywnych straganach sprzedają swoje ryby. Inni reperują i zwijają sieci. Lubimy tę atmosferę portu rybackiego ten ruch, rwetes, zapach świeżych ryb, zapach morza.

Łódki rybackie w basenie portowym w tle większe kutry

Jeden z wielu straganów w porcie

Przy wejściu do portu rybackiego

Rybacy pracują przy sieciach

Za czasów fenickich w miejscu dzisiejszej Essauira'y była niewielka manufaktura wytwarzająca barwnik purpurowy z niewielkich skorupiaków, które żyły tylko na malutkich wysepkach. Wysepki te widać z portu i z fortecy. Później za czasów rzymskich ta wytwórnia purpury była szczególnie chroniona, barwnikiem tym farbowano tylko szaty cesarskie, nikt poza cesarzem Rzymu pod karą śmierci nie mógł nosić szat purpurowych. Barwnika tego było bardzo mało, skorupiaki te miały tylko małą purpurową plamkę i z tej plamki pozyskiwano cenny barwnik.

W 1506 r. Portugalczycy założyli tu osadę pod nazwą Mogador, twierdzę tę zdobyli w 1541 r. Marokańczycy. Essauira w obecnym kształcie powstała w roku 1765 gdy sułtan Sidi Mohammed ogłosił ją głównym portem eksportowym kraju. Sułtan ten zatrudnił francuskich jeńców do budowy twierdzy i miasta. Dlatego też miasto ma do dnia dzisiejszego ulice proste, przecinające się pod kątem prostym i są szersze niż w innych marokańskich medynach.

Sułtan tu miał kontrolę nad zagranicznymi kupcami, europejskimi bankierami, głównie Żydami, którzy tylko w tym mieście mogli mieszkać i prowadzić interesy.

Essauira miasto i twierdza widziana z portu rybackiego

Z portu wracamy do miasta. Stara Essauira nie jest wielkim miastem ok. 800 x 500 m. W trzy godziny można prawie zajrzeć w każde miejsce. Najciekawszym miejscem to nadmorska twierdza tzw. bastion Północny. Na szczycie stoją armaty, które nigdy nie były użyte. Widać stąd słynne wysepki Purpurowe.

                                                      Armaty w bastionie Północnym, widać wysepki Purpurowe

                                                       Bastion Północny

                                                              Tak wygląda miasto z jednej strony murów,

                                                                  A tak wygląda z drugiej.strony muru

W północnej części miasteczka znajduje się malutki cmentarzyk katolicki, niestety mocno zaniedbany.

Cmentarzyk katolicki

Essaouir'a jest stolicą rzemiosła w drewnie, można tu kupić śliczne wyroby inkrustowane różnymi gatunkami drewna od malutkich pudełeczek po śliczne blaty stołów. Całe stare miasto to jeden wielki bazar. Ponieważ jest tu wiele turystów, ceny są wyższe niż w innych miastach Maroka. W miasteczku odbywają się latem festiwale muzyczne głównie gatunku gnawa, jest to muzyka bractw muzułmańskich oraz festiwal sztuki, tańca i muzyki andaluzyjsko-arabskiej. Organizowane są liczne warsztaty malarskie i rzeźbiarskie, dlatego tutaj tak dużo galerii sztuki. Za murami starego miasta znajdują się nowoczesne hotele, tutaj są bardziej kameralne, nie takie olbrzymie jak w Agadirze.

Główna uliczka

Różnego rodzaju stragany

Obok miasteczka znajdują się ładne plaże, cenione przez windsurferów.

Ostatni zachód słońca w Maroku

Spacerujemy po miasteczku zwiedzamy, robimy niewielkie zakupy. Siadamy na ławeczkach, obserwujemy przechodzących ludzi chłoniemy atmosferę miasteczka, słuchamy muzeinów nawołujących do modlitwy.

Wieczór jest pogodny i ciepły. Szkoda, że to nasz ostatni wieczór w Maroku.

Dziadek z wnuczkami na wieczornym spacerze

Po zachodzie słońca